Eto na naman ako..trying to look at the earth from outer space. Pakiramdam kong lumulutang na naman ako mula sa katawan ko at hindi ko ito kilala, “Afloat” na naman ako,at umiiwas sa pag-focus sa isang bagay na ayaw kong bigyan pansin pero pilit isinisiksik ang “existence” sa buhay ko.
Damang-dama ko ang drama…parang tele-serye. And quote & quote, masama eto!! Wala pa man din akong harness na gamit..at sintaas na ng Mount Everest and kinalalagyan ko. Pati ako, hindi ko alam bakit ako naka-abot ng ganun kataas sa sea level? At lumagpas na nman sa human zone at andito ako sa atmosphere..
At andyan na yung regular conversation namen araw-araw ni “Lord” na nakaka-pundi na sa kulit:
Gosh Lord, nag-jojoke ka na nman…lab mo talaga ako…
*sabay emote at isang malalim na pag-hinga. Sa huli, makikipag-bargain pa rin naman ako*
Pwede bang gawin mu na lang siyang impossible ulit?
Pwede bang hindi na lang siya human o real tulad ng dati? O kaya, pwede bang gawin mu na lang akong wallpaper ulit na dinadaan-daan lang??
At pwede bang ibalik mo na lang siya sa pedestal?
Doon na lang siya..kung saan nilagak ko siya ng matagal na panahon?? Pleasssseee???**emote**
Pero ayun, wala naman mangyayari. Ang ending, kakamutin ko lang ang ulo ko..magigising ako na hindi ito isang panaginip…
Nakakatawa ako noh? Batukan nyo nga ako…*boink!*
Heto ako, gusto ko na namang maging “alien”. Samantalang nung nasa outer space ako wala akong hinangad na masulyapan. Oo may mga distraction, pero bago ako makatulog, siya lang ang ngiti na mag-iiwan..**sniff**
Akalain mong gusto ko na maging alien forever… uma-atras ako oh..nag-rereverse naaahhh. Naduduwag ako. Ayan, inamin ko na.
Hindi ko naisip na pwede maging totoo, na pwede akong maging tao. At eto nagtagpo ang aming landas..Ang isang alien na tulad ko at siya.
Ako na sobrang curios sa earth at may ADHD...At siya na “hero” at “blessing” sa mundong ibabaw.
Pero sabi nga nila; “in life those that are perfect may not be the best ‘fit’..So siguro kelangan niya ng hindi *perfect*. Siguro kelangan niya ng tamang timpla lang..Siguro hindi naman kelangan perfect ako..just *right* lang..
At iyon, natapos ang araw ng pagkukunwaring alien ako… and my vision of the ending became very clear..brutally became more honestly clear…
“We headed to different directions…met different people.
Love and thought we found forever; then had our hearts broken…
Yet the next best thing just happened, out of nowhere…
we started walking towards the sun…
not even to each other…
But as if God still destined us to be together…”
*napaluha na lang ako* I’m human again.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment